Na stronie Łużyckiego Centrum Rozwoju, bo tak brzmi pełna nazwa, przeczytać możemy jakie zadania stoją przed urzędnikami tej instytucji. Mają oni m.in.: łagodzić skutki bezrobocia przez organizację płatnych kursów i szkoleń, prowadzić doradztwo zawodowe, organizować dochodowe imprezy kulturalno-rozrywkowe, podejmować działania promujące miasto, informować o dostępności środków unijnych oraz zajmować się wynajmem powierzonych im nieruchomości. Jak wynika z oficjalnej strony ŁCR, aby realizować te zadania zatrudnionych jest 10 osób.
Wszystkie jej zadania są słuszne, trudno temu zaprzeczyć, ale czy nie realizuje ich już ktoś inny? Czy szkolenia, doradztwo zawodowe i walka z bezrobociem nie jest zadaniem Powiatowego Urzędu Pracy? Czy organizowanie rozmaitych wydarzeń kulturalnych nie jest misją Miejskiego Domu Kultury? Czy promowaniem miasta nie zajmuje się już Referat Promocji i Rozwoju? A jak informować o projektach unijnych decydują szczegółowe dyrektywy i nie uwzględniają one takich nietypowych instytucji jak ŁCR.
Żeby było zabawniej placówka prowadzi Lubańskie Centrum Historyczne, czyli podjednostkę, która w założeniach miała połączyć władze ze społecznym zapałem lokalnych miłośników historii. Sami jesteśmy zdumieni tym faktem i zastanawiamy się czym, poza działalnością wystawienniczą, w takim razie zajmuje się Muzeum Regionalne?
To jednak nie koniec dublowania działań przez ŁCR. Instytucja ta zajmuje się również obsługą medialną samorządu miejskiego i gminnego, dba o - tu cytat z planu działalności na bieżący rok – „kreowanie pozytywnego wizerunku miasta i jego władz”, o czym możemy przeczytać w lokalnej prasie- np. w każdej ,,Ziemi Lubańskiej" na stronie 4 i 5.
Samo przedstawicielstwo mieści się aż w 3 miejscach: w Trecie i dwóch lokalach przy Baszcie Brackiej. Warto zauważyć, że cały Urząd Miasta znajduje się jedynie w dwóch miejscach. Oczywiście powierzchniowo dużo większych, co nie zmienia faktu, że te okupowane przez ŁCR są atrakcyjnie położone i mogłyby być kuszące dla potecjalnych najemców. Rokrocznie na utrzymanie tych lokali wydawane jest 100 tys. złotych!Dodatkowo dochodzą wynagrodzenia pracowników, które według planu finansowego na ten rok łącznie wyniosą ponad 400 tys. zł, a większość pieniędzy na działalność ŁCR pochodzi z budżetu miasta.
Największy rozwój widać jednak w karierach pracowników tego ośrodka, bo wydaje się, że praca w ŁCR, niczym Midas, wszystkich podopiecznych zamienia w złoto, czyli zdolnych i prężnych pracowników wysokiego szczebla w innych instytucjach. Wystarczy tutaj wspomnieć Marzenę Różańską, która była dyrektorem tej placówki i awansowała na stanowisko Sekretarza Miasta czy Łukasza Tekielę (nie wiemy czy można to nazwisko pisać bez stopnia naukowego), który został dyrektorem Muzeum Regionalnego. Podobnie Anna Łagowska, która wciąż pracuje w ŁCR, ale już została mianowana redaktor naczelną ,,Ziemi Lubańskiej."
Jak wiadomo rozrośnięta administracja na pewno nie przynosi żadnych korzyści. Po co więc utrzymywać instytucję, która poza pięknie brzmiącą nazwą nie robi nic, czym nie mogłyby się zająć inne, istniejące już instytucje? A przepraszam, nie można zapominać, że gdyby nie ŁCR to stracilibyśmy możliwość wejścia na szczyt Baszty Brackiej, bo nikt nie otworzyłby nam drzwi.
Napisz komentarz
Komentarze