Sporne oznakowanie drogi wojewódzkiej nr 357 - ciąg dalszy

Był sobie w okolicy Zakroczymia poczciwy most, któremu ze starości powypadały dyle, nie przymierzając jak człowiekowi zęby. Przez uszanowanie dla wieku przejeżdżano przezeń bardzo wolno, tem bardziej, iż po obu stronach ciągnął się głęboki parów, napełniony błotnistą wodą, w której kąpiel nie uśmiechała się nikomu. Aż wreszcie przyszła chwila, że syt sławy i zasług staruszek most rozsypał się w proch, a na jego miejsce postawiono nowy, młody i pełen nadziei murowany. Ten ostatnio służyłby niechybnie jako wyborny środek komunikacyi, gdyby nie to, że w niemowlęcym jeszcze wieku, bo w 3 miesiącu życia, poszedł w ślady swego poprzednika i zarwał się w dwóch częściach swojej szerokości. Dziś kto nie chce ryzykować przejeżdżając przez trzecią część pozostałą, ten przejeżdża przez parów, w którym można się wywrócić. "Niech jegomość się trzymają! Wio!" przestrzega woźnica. A ze wypadkiem jest, aby kto zdołał utrzymać się w bryczce, przeto słusznie mówi miejscowa kronika, że "wypadki zdarzają się rzadko". Uprzedzamy tylko, że wyrazu "wypadek" nie należy poczytywać za jedno z wyrazem "wypadnięcie", inaczej możnaby zarzucić kłamstwo miejscowej kronice. O, drogi nasze i mosty! Jakim że wy cennym jesteście zabytkiem dla poetów, rozmiłowanych w ruinach, i dla historyków, badających stan kultury przedpotopowej pierwotnych mieszkańców globu!

Nie wiem ile nagrody wypłacono za głupotę pomalowania na drodze w ten sposób znaków. Pewnie ktoś otrzymał nagrodę za racjonalistyczny pomysł i teraz nie mogą dokonać z mian, które by poprawiały bezpieczeństwo w ruchu.

Mało tego samochody jadące od Włosienia miałyby możliwość zatrzymania się przy wysepce , nie blokowałyby jadących za nimi i bezpiecznie przepuszczałyby samochody jadące od Lubania

Dzisiaj miałem przyjemność jechać przez Siekierczyn Wójt Gminy ma rację propozycja zmiany jest bardzo dobrym rozwiązaniem.