Na Listę wpisywane są produkty, których jakość lub wyjątkowe cechy i właściwości wynikają ze stosowania tradycyjnych metod produkcji, stanowiące element dziedzictwa kulturowego regionu, w którym są wytwarzane, oraz będące elementem tożsamości społeczności lokalnej. Przy czym, za tradycyjne uważa się metody produkcji wykorzystywane od co najmniej 25 lat. Lista Produktów Tradycyjnych ma na celu rozpowszechnianie informacji o produktach wytwarzanych tradycyjnymi, historycznie ugruntowanymi metodami.
Kiełbasa w słoiku z Przedgórza Sudeckiego – Ubocze to wieś położona na Przedgórzu Sudeckim w powiecie lwóweckim w województwie dolnośląskim. Po II wojnie światowej osiedlili się w niej polscy repatrianci i osadnicy wojskowi w większości z Nadyb i Wojutycz (dzisiejsze tereny Ukrainy). Nowi mieszkańcy Przedgórza Sudeckiego przygotowywali posiłki według tradycyjnych metod, stosowanych jeszcze przez ich rodziców i dziadków. Wiele przepisów zachowało się do dzisiaj, wśród nich receptura przyrządzania kiełbasy w słoiku. Starannie wyselekcjonowane mięso wieprzowe przygotowuje się tak jak do wyrobu kiełbasy, ale zamiast do jelita, nakłada się je do słoików i pasteryzuje. Dawniej, gdy nie było jeszcze słoików, mięso nakładało się do glinianych garnków, przykrywało tłuszczem i zapiekało w piecu. „Podstawą produkcji kiełbasy w słoiku z Przedgórza Sudeckiego" jest dobrej jakości mięso wieprzowe od lokalnego gospodarza oraz skórka wieprzowa, dzięki której powstaje naturalna galaretka.
Dawniej kiełbasę w słoikach przygotowywano przy okazji świniobicia, zazwyczaj dwa razy w roku, jako uzupełnienie domowych zapasów. Dziś wielu mieszkańców Ubocza i okolicznych miejscowości, w których mieszkają rodziny mające przodków z Nadyb lub Wojutycz przygotowuje kiełbasę w słoikach bardzo często jako jedzenie powszednie i robią to z wyjątkowym sentymentem, przywołując wspomnienia z dzieciństwa. Produkt jest promowany przez Lokalne Grupy Działania i serwowany podczas lokalnych imprez, kiermaszy, festiwali.
Mięso po ubiciu musi odleżeć jeden dzień w chłodnym miejscu. Odleżałe i schłodzone mięso starannie się rozbiera i segreguje, co zostanie w kawałkach, a co będzie zmielone. Mięso z łopatki i szynki mieli się z dodatkiem boczku, żeby kiełbasa była smarowna. Na 1 kg mięsa należy dodać około 100 ml wody, żeby mięso było kleiste, nie suche. Masę mięsną przyprawiamy solą, pieprzem, dodajemy liść laurowy, czosnek w całości lub wyciśnięty przez praskę oraz 2-3 ziarnka ziela angielskiego. Całość wyrabiamy i pakujemy do słoików, które muszą być wyparzone. Na koniec dodaje się skórkę wieprzową, aby na mięsie wytworzyła się galaretka. Mięso w mniejszych słoikach pasteryzuje się dwa razy po jednej godzinie, a w większych dwa razy po półtorej godziny” (wywiad etnograficzny z mieszkańcami Ubocza).
W chwili obecnej Dolny Śląsk posiada wpisanych na Listę Produktów Tradycyjnych 46 produktów. Znajdują się tam produkty mleczne, mięsne, rybołówstwa, warzywa i owoce, produkty piekarnicze i cukiernicze, oleje i tłuszcze, miody, gotowe dania i potrawy oraz napoje.
Nasz region reprezentują takie produkty jak:
Ser Zgorzelecki – tradycyjny grecki ser wytwarzany przez Greków od lat zamieszkujących w Zgorzelcu.
Świnka pieczona po zaciszańsku – pieczone w całości prosię rozsławione przez mieszkańca Zacisza, koło Leśnej - Pana Ludkiewicza.
Sudeckie miody: wielokwiatowy, lipowy i gryczany – pozyskiwane przez bartników i pszczelarzy z regionu Łużyc.
Piwo książęce z Lwówka – to napój posiadający wyjątkowe walory smakowe, odżywcze i zdrowotne. Nazwa nadana w latach 70-tych dla podkreślenia zasług księcia piastowskiego Henryka Brodatego dla rozwoju gospodarczego Lwówka Śląskiego.
Czarne gołąbki krużewnickie – przygotowywane dla gości Festiwalu Filmów Komediowych w Lubomierzu są wyjątkowo trafną wizytówką miasta. Z jednej strony podkreślają ciągłość tradycji (kresowa ludność osiedlona tu po II wojnie światowej), z drugiej nawiązują do kojarzonego z tym miastem filmu „Sami Swoi” i mitycznych Krużewnik.
O wszystkich dotychczasowych 46 dolnośląskich produktach tradycyjnych można przeczytać na stronie Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi.
Napisz komentarz
Komentarze