Hannah. Nieznana historia buddyzmu

Zaprawdę, zaprawdę powiadam Wam Siostry i Bracia...Buddyzm jest religią pokoju - Chrześcijaństwo i Islam - to religie wojny.Zresztą Jezus zwany Chrystusem jest tego sprawcą o czym sam wspomniał...Podobnie prorok Mahomet.

Umiłowani Siostry i Bracia!Przed pójściem do kina warto co nieco dowiedzieć się co maja wspólnego te dwie wielkie „religie”. Obie te zostały założone - co oznacza, że miały swoich założycieli, bez których po prostu nie pojawiłyby się na świecie.Obu Założycielom - towarzyszyła legenda o cudownych narodzinach. Jezus, Syn Boży, urodził się z dziewiczej matki zwiastowany przez anioła; narodziny Buddy były zwiastowane snem, jaki miała jego dziewicza matka, iż biały słoń wniknął przez jej bok. Metrykalnie Budda jest starszy od Jezusa o około 600 lat.W życiorysach obu założycieli można zauważyć podobne przełomowe wydarzenia. Zanim zaczęli nauczać, i Budda, i Jezus spędzają pewien okres czasu w odosobnieniu napraktycznym odosobnieniu.Obaj, kiedy zaczynają swoją drogę proroków, są młodzi - mają około trzydziestu lat. Obaj otaczają się ścisłą grupą najwierniejszych zwolenników. Obaj prowadzą żywot wędrownych nauczycieli (i rezygnują z życia rodzinnego). Obaj nie zapisują ani jednego słowa swoich nauk! Obaj czynią cuda.Chrześcijaństwo jest chrystocentryczne. Jezus Chrystus jest w jego centrum, do niego wyznawcy kierują modlitwy Tym bardziej rzeczą niepojętą musi się wydać chrześcijaninowi fakt, iż buddyści w ogóle Buddy nie czczą! Budda osiągnął doskonałe oświecenie, przekazał ludziom nauki, jak osiągnąć to samo, i umierając odszedł do nirwany, czyli do stanu doskonałego. Tak więc dziś, nie ma kogoś, kto kontynuowałby - w dowolnym sensie - życie Buddy. I nie ma sensu się do niegomodlić.Zbawicielski czyn Jezusa opierał się na jego cierpieniu i męczeńskiej śmierci. Dlatego w chrześcijaństwie jest kult krwi i cierpiętnictwa.. W zupełnym przeciwieństwie, w buddyzmie nie ma śladu krwi, zaś nauka Buddy traktuje śmierć jako nieodłączną część życia i obiecuje pełne wyzwolenie od cierpienia.W chrześcijaństwie wyznawca traktuje Boga jako wszechpotężną osobę, którą trzeba błagać o łaskę. Dlatego główną techniką duchową jest modlitwa i inne liturgiczne szamaństwa. Buddyzm kieruje świadomość wyznawcy do własnego umysłu. W buddyzmie nie szuka się czegoś zewnętrznego. Dlatego podstawową techniką duchową buddyzmu jest medytacja.Chrześcijaństwo od początku było i dotąd pozostało religią misyjną. Ideałem byłoby nawrócenie wszystkich ludzi na świecie na chrześcijaństwo.Taki program z kolei musiałby się wydać absurdem dla buddystów. Ani Budda, ani jego następcy nie mieli zamiaru nawracać wszystkich.Chrześcijaństwo odziedziczyło po swoim przodku - religii Mojżesza - poczucie swojej jedyności i ekskluzywności.Po stronie buddyjskiej mamy obraz zupełnie odmienny: nauczyciele buddyjscy głosili swoją doktrynę i przekazywali własne medytacje, ale nie mieli wcale zamiaru wdawać się w wojnę z innymi wierzeniami, które zastawali na miejscuJeszcze jedna ważna różnica dzieli obie te wielkie drogi do zbawienia. Chrześcijaństwo od swego początku miało skłonności centralistyczne.Dzieje chrześcijaństwa pełne są religijnych wojen i tępienia nawet tych, którzy wierzyli w tego samego Zbawiciela, ale stosowali odmienny rytuał i pojęcia teologiczne. Buddyzm był wolny od zawistnego centralizmu. Od samego początku swojej historii nie był jednolitą organizacją, lecz raczej wiązką poszczególnych linii przekazu, kierowanych przez niezależnych od siebie mistrzów. Dzisiaj większość buddyjskich linii przekazu uznaje Dalajlamę (jednego z przywódców tybetańskiej gałęzi Gelugpa) za honorową głowę buddyzmu, ale to nie oznacza, że Dalajlama i jego mnisi mieliby jakieś prawa doingerencji w życie innych buddyjskich kościołów. Niestety u Pana na Watykanieto niemożliwe.Podstawowe przykazanie miłości bliźniego jak samego siebie pochodzi od Buddy.Budda miał świadomość tego, że zakłada tysiącletnią społeczność wyznawców; Jezus był przekonany, że żyje blisko końca świata, i że jeszcze jego uczniowie doczekają się królestwa Boga na ziemi.Niestety (a może na nasze szczęście) zawiedli się – ale o tym na religiach nie uczą.

Kolejni sekciarze próbują opetac młodych ludzi.Dziwie się, ze redakcja promuje taki syf.