Zapomniani Bohaterowie

Dlaczego cały czas podważana jest liczba ofiar oddziału "Łupaszki"? Bo on teraz jest przedmiotem świeckiego kultu. Wiele osób nie może pogodzić się z tym, że Polak, oficer, mógł dokonywać takich czynów, nie chcą tego przyjąć do wiadomości. Sam słyszałem, jak jeden polski dziennikarz mówił dziennikarzowi białoruskiemu: "To pan twierdzi, że polski oficer może mordować kobiety i dzieci?". Jak wiadomo to nie ma nic wspólnego z narodowością, zbrodni dokonuje pewien typ człowieka w określonych okolicznościach. U nas dominuje jednak wizja Polaków jako ofiar i niektórym trudno się pogodzić z tym, że Polacy byli też oprawcami.

Czytam i nie wierze jakie głupoty ty wypisują wnuki kacapow . Niedługo moskiewskie pachołki wmówią nam ze Polska rozpętała drugą wojnę światową.

Te czerwone łapki w dół to, przepraszam, kto daje? Młode pokolenie, które kompletnie nie ma pojęcia o historii swojego kraju? Czy starsze pokolenie, które żyło jak pączek w maśle w poprzednich systemach? A MOJA BABCIA ma o Nich jak najlepsze zdanie. I tak, oczywiście. Nikt nie jest idealny. w każdej grupie trafiają się czarne owce. Ale to Oni choć w małym stopniu postawili się dwóm najgorszym systemom: nazizmowi i komunizmowi. CZYTAĆ, POZNAWAĆ, EDUKOWAĆ SIĘ, WYCIĄGAĆ WNIOSKI. A nie tylko tv, smartfony, tik toki i facebooki. CZYTAĆ Dla was bohaterami są owsiaki, piorunki, i całe to zlewaczałe i "europejskie" środowisko. Jeszcze będziecie płakać. a najgorsze jest to, że dobrze wiecie, że tak będzie to sami przed sobą się nie przyznacie bo wam duma nie pozwala.

Moja babcia,pamiętająca tzw wyklętych,miała o nich jak najgorsze zdanie . Mieszkała wtedy w okolicach Siedlec. Jak wspominała,tylko ci powojenni z lasu,zabrali całą żywność,ostatnią krowę nawet. Mieli gdzieś,że w domu były małe dzieci. Dziadek postawił się tym bandytom,to mu przystawili pistolet do głowy i spytali,czy chce żyć. No i chciał. Więc głodowali. A babcia tak mówiła: szwaby zabierali kontyngent,potem kacapy zabrali zegarki,bimber i słoninę, a Polacy z lasu zabrali wszystko. A my teraz mamy budować im pomniki. Szok i przerażenie.

Inna prawda o Łupaszce. Niestety nie żyją już świadkowie poczynań Zagończyka i Inki w Sopocie, ale kiedy żyli, opowiadali o nich. Większość niemieckich mieszkańców miasta wyjechała w pośpiechu, a tysiące z nich zatonęły razem z Gustlofem. Z oczywistych względów nie mogli zabrać na pokład nic poza kilkoma ubraniami, pieniędzmi i kosztownościami, resztę cennych a większych rzeczy pozostawiając w mieszkaniach. Polacy zajmujący opustoszałe lokale, zastawali je kompletnie umeblowane, szafy pełne pościeli i ubrań, zastawy porcelany, sztućce, a w piwnicach rowery i wecki. Dlatego właśnie bandyci Łupaszki przyjechali na Wybrzeże z ubogiego Podlasia, że osiedliły się tutaj tysiące repatriantów, którzy znając bestialstwo bandytów, czuli przed nimi paniczny wręcz lęk. Autochtoni byli hardzi i nie zawsze udawało się bandytom ich ograbić, dlatego nachodzili osadników. Najczęściej wyglądało to tak, że przychodzili po zmroku z bronią i zabierali pieniądze oraz drobne cenne przedmioty, ale jeżeli ich nie znaleźli, kazali nazajutrz sprzedać na lokalnym targowisku pościel, ubrania i co tam można, a pieniądze oczywiście przekazać bandytom. Co bardziej oporni dostawali alternatywę spaceru do lasu, którym otoczone jest miasto – a tam strzał w tył głowy. Nikogo wtedy nie dziwiło nagłe znikniecie przybysza ze wschodu. Podobno lubił Zagończyk z kochanką pożyć na bogato, a to niestety kosztowało. Oczywiście mieli też bandyci potyczki z milicjantami ale dlatego, że „władza ludowa” starała się ukrócić grabieże, a bandyci potrzebowali broni i amunicji. Tak to "Łupaszkowcy" wyzwalali prastary "polski" Danzig i Zoppot spod ruskiej okupacji. Dzisiaj Zagończyk figuruje na monecie, a Inka ma skwer swojego imienia, kilkadziesiąt metrów od swojej powojennej meliny, gdzie została w końcu pojmana.

Dla jednych wyklęci, dla innych przeklęci. Od jednego z uczestników biegu ''Tropem Wilczym'' usłyszałam, że powinniśmy pamiętać o Wyklętych, bo to ''najczystsi bohaterowie w historii Polski''. Są tacy – jak np. historyk dr Leszek Żebrowski - dla których np. Romuald Rajs ps. ''Bury'' to bohater. Ale w Hajnówce i Bielsku Podlaskim jego imię budzi zimny dreszcz oraz wspomnienie wielkiej tragedii. Żyją tam ludzie, którzy stracili bliskich z jego ręki. Niektórzy nawet pamiętają brutalne pacyfikacje, których dopuściły się jego oddziały na niewinnej ludności chłopskiej. Zginęło 79 osób. Wyklęci ''Burego'' nie oszczędzali nawet dzieci. Potwierdził to IPN – instytucja, która zrobiła chyba najwięcej dla szerzenia mitologii Wyklętych – który w 2005 roku uznał zbrodnię ''Burego'' za "za noszącą znamiona ludobójstwa". Czy aby na pewno powinno się stawiać w jednym szeregu Pileckiego i Rajsa i obydwu czcić jednako? Wątpliwe. Zresztą historii podobnych do tej, która mówi o ''Burym'' i jego partyzantach jest więcej. Nie zawsze są one tak brutalne. Dotyczą na przykład tego, że jednym z podstawowych problemów, z jakimi szybko zetknęli się ''leśni'', były trudności aprowizacyjne. Wyklęci, by nie umrzeć z głodu, musieli dokonywać rekwizycji żywności, co prowadziło do napięć na linii z miejscową ludnością. Nic więc dziwnego, że funkcjonująca w wielu społecznościach pamięć o ''leśnych'' nie jest najlepsza. Dla jednych wykleci, dla innych przeklęci.

Kompromitacja! Gdyby nie spęd urzędowych uczestników - ten kabaret obłudy i hipokryzji nie miałby żadnej oprawy. Kilkoro przypadkowych przechodniów i lans oficjeli przy tablicy upamiętniającej "bojownika" o rzeczy beznadziejne o którym nie wiele wiadomo - tylko to że się tutaj ukrywał. „Skazy na pancerzach. Czarne karty epopei Żołnierzy Wyklętych”, książka w której ten popularny w środowiskach patriotycznych autor niszczy mit Żołnierzy Wyklętych. Piotr Zychowicz deklaruje: „w książce „Skazy na pancerzach” staram się ukazać, że Żołnierze Wyklęci byli ludźmi z krwi i kości. A nie kroczącymi po ziemi aniołami, jak twierdzą nasi propagandyści”. Płonące wioski i masowe egzekucje. Grabieże i gwałty. Zabójstwa niewinnych cywilów i jeńców – Ukraińców, Żydów, Białorusinów i Polaków. Nie, to nie jest komunistyczna propaganda. Niektórzy Żołnierze Wyklęci naprawdę dopuszczali się takich zbrodni. Dla jednych „Łupaszka”, „Bury”, „Ogień” czy „Wołyniak” to wielcy narodowi bohaterowie, ale dla innych – mordercy ich bliskich. „Skazy na pancerzach” to pierwsza książka, która przedstawia czarne karty z epopei Żołnierzy Wyklętych. Napisana bez przemilczeń i lukrowania rzeczywistości charakterystycznych dla części polskiej literatury historycznej. Napisana bez znieczulenia. Na jej kartach znalazły się szokujące zeznania świadków i drastyczne opisy mordów. Niektórzy „Żołnierze Wyklęci” walczyli z niebywałą odwagą o słuszną sprawę. Nie oznacza to jednak, że należy ukrywać przed opinią publiczną niewygodne fakty, które ich dotyczą. Historia bowiem nigdy nie jest czarno-biała… ============ Armia Krajowa została rozwiązana rozkazem gen. Okulickiego 19 stycznia 1945 r. Każdy kto posługiwał się tą nazwą później już tylko podszywał się pod tą organizację. Jeśli był „akowcem” i nie podporządkował się rozkazowi Okulickiego to w zasadzie był też przestępcą a nawet bandytą.

Pięknie że takie wydarzenie ma miejsce w Lubaniu bo młodzież i dzieci dowiedzą się o Polskich bohaterach walczących o wolną Polskę. Obecna władza zaczęła znowu niszczyć tą pamięć o żołnierzach niepodległościowych. Nie widziałem też tych dzielnych obrońców demokracji i sądów co skamleli pod sądem. Nie było też żadnych byłych i obecnych lewicowców, czyżby to ich nie interesowało.

Żenujące jest że włodarze tego miasta nie potrafią zadbać o to miejsce.Jak wygląda ściana tego budynku {urzędu} i chodnik. To szara rzeczywistość tego pana i jego kadencji na stanowisku.Kończ pan wstyd urzędu i stanowiska.Tak wygląda Lubań za panowania ,,,,