GUS opublikował wyniki bilansu ludności Polski na dzień 31 grudnia 2017 r. dla wszystkich jednostek podziału administracyjnego i terytorialnego kraju (tj. dla województw, powiatów oraz gmin w przekroju dla terenów miejskich i wiejskich).
Według zestawienia po pięciu latach spadku liczba ludności Polski wzrosła o 0,6 tys. osiągając w końcu 2017 r. 38434 tys. mieszkańców. Tym samym także stopa przyrostu rzeczywistego była dodatnia, ale bliska zeru - wyniosła zaledwie 0,001%. Oznacza to, że na każde 100 tys. ludności przybyła 1 osoba, natomiast w 2016 r. odnotowano ubytek rzeczywisty - na każde 100 tys. ludności ubyło 10 osób (-0,01%).
Według autorów opracowania zwiększenie liczby ludności Polski nastąpiło przede wszystkim w wyniku zmian rejestrowanych migracji zagranicznych. Co prawda w 2017 r. istotnie wzrosła liczba urodzeń, ale jednocześnie równie istotnie wzrosła liczba zgonów, natomiast w przypadku innych zjawisk demograficznych trendy kształtowały się na poziomie obserwowanym w ostatnich latach.
Kierunek wieś
GUS zwrócił uwagę, że w 2017 r. ponad 400 tys. osób zmieniło adres stałego zamieszkania przeprowadzając się do innej gminy. Od kilkunastu lat, w wyniku migracji wewnętrznych, mieszkańców zyskują tereny wiejskie - w 2017 r. dodatnie saldo dla wsi wyniosło prawie 26 tys.
Migracje zagraniczne są drugim obok ruchu naturalnego elementem wpływającym na ogólną liczbę ludności Polski. Z danych pochodzących z rejestru PESEL wynika, że saldo migracji zagranicznych na pobyt stały osiągnęło w 2017 r. wartość +1,4 tys. osób, co oznacza, że liczba emigracji była mniejsza od liczby imigracji. Na pobyt stały zameldowało się nieco ponad 13 tys. osób mających poprzednio stałe miejsce zamieszkania za granicą, z kolei wyjazd na pobyt stały za granicę zgłosiło niespełna 12 tys. osób.
Pięć województw na plusie
W 2017 r. liczba ludności zwiększyła się w 5 województwach. Największy przyrost miał miejsce w woj. pomorskim (stopa przyrostu wyniosła 0,37%) i mazowieckim (0,35%), następnie w małopolskim oraz wielkopolskim i nieznaczny w podkarpackim (0,07%). Wszystkie te województwa notują dodatni zarówno przyrost naturalny, jak i saldo migracji (z wyjątkiem podkarpackiego). Przy czym, w przypadku woj. mazowieckiego, wzrost liczby ludności wynika przede wszystkim z wysokiego salda migracji, w pomorskim bardzo wysokie są obydwa czynniki, a w pozostałych trzech - główną rolę gra przyrost naturalny.
GUS wskazał też, że przyrost ludności w tych województwach jest obserwowany od początku bieżącego stulecia. Z kolei stałe zmniejszanie się liczby ludności obserwowane jest od kilkunastu lat przede wszystkim w województwach: łódzkim, opolskim, lubelskim, śląskim i podlaskim, a od 2010 r. dołączyły do nich jeszcze świętokrzyskie i zachodniopomorskie. Od kilku lat ubytek jest notowany już w 11 województwach - w 2017 r. największy miał miejsce w woj. świętokrzyskim (-0,41%).
Indeks starości wg regionów
Obecnie indeks starości wynosi 112, tj. na 100 „wnuczków" (dzieci w wieku 0-14 lat) przypada 112 „dziadków" (osób w wieku 65 i więcej lat), a różnica w wielkości tych populacji sięga 700 tys. na niekorzyść dzieci.
W przyszłości będzie to powodować zmniejszanie się podaży pracy i utrudnienia w systemie zabezpieczenia społecznego w wyniku wzrostu liczby i odsetka osób w starszym wieku.
Proces starzenia się ludności Polski jest zróżnicowany regionalne - obecnie przedstawicielem najmłodszej struktury wieku jest województwo pomorskie. Miary w zakresie starzenia się populacji są tam najbardziej korzystne, np. w 2017 roku mediana wieku mieszkańców wyniosła nieco ponad 39 lat, a odsetek dzieci i młodzieży to prawie 20% (dla przypomnienia parametry dla Polski to - odpowiednio - prawie 41 lat i 18%).
Bardzo zbliżona struktura wieku cechuje także woj. małopolskie i wielkopolskie. Z kolei województwami charakteryzującym się najmniej korzystnymi parametrami struktury wieku ludności są opolskie i łódzkie, gdzie wiek środkowy to ponad 42 lata, a odsetek ludzi młodych to 16-17% w stosunku do 23% osób w wieku poprodukcyjnym - bardzo podobne pod tym względem są także świętokrzyskie i śląskie, ale także dolnośląskie.
Analiza zmian wskaźników dla poszczególnych województw wskazuje, że na przestrzeni minionego ćwierćwiecza najszybsze tempo starzenia ludności miało miejsce w woj. opolskim oraz zachodniopomorskim i śląskim. Proces pogorszenia wskaźników był jednym z najszybszych także w woj. warmińsko-mazurskim - chociaż nadal pozostaje ono jednym z najmłodszych województw.
Z kolei najmniej od 1990 roku zmieniły się parametry demograficzne dla woj. mazowieckiego, wielkopolskiego, lubelskiego, a nawet łódzkiego - którego mieszkańcy obecnie są określani jako najstarsi w Polsce.
Napisz komentarz
Komentarze