Msza na Stogu Izerskim. Biskup Andrzej Siemieniewski rozpoczął wakacyjny sezon w górach

On myśli że jak na górze - im wyżej - to bliżej swojego boga?

Jak to dobrze, że "Słowianie" wspomina tu o tradycji. Bo mamy ich w swoich regionalnych zasobach co niemiara. Skoro to tak pięknie zostało podsumowane ( jako tradycja) ja postaram się przybliżyć Wam kilka tradycji polskich , które jakoś nie są upowszechniane w mediach, chociaż w regionach są czczone i powtarzane. Pochowanie żuru i śledzi może brzmieć nieco surrealistycznie. Jednak jeszcze niedawno, przed kilku laty, na Kujawach i Pomorzu, w ten właśnie sposób żegnano dokuczliwy okres postu. Przez czterdzieści dni przed Wielkanocą, jedzenie najczęściej ograniczało się właśnie do tych dwóch produktów. Pochówek tej prostej zupy i ryb był swoistą zemstą i końcem pokuty. Jak dokładnie wyglądał taki pogrzeb? Według niektórych podań śledzia, prawdziwego lub teksturowego, wieszano lub przybijano do drzewa.Co jeszcze? Na fali popularności powrotu do tradycji dawnych Słowian, czasami młodzi ludzie decydują się na swaćbę, czyli staropolską formę ślubu. Zgodnie z regułami swaćby, przysięga małżeńska powinna być złożona przed żercą, czyli kapłanem w religii Słowian, oraz swatem, który skojarzył młodą parę. Postać swata przez setki lat odgrywała w kulturze słowiańskiej bardzo istotną rolę. Musiał być to człowiek poważany i cieszący się powszechnym uznaniem swojej społeczności. Do dziś ta funkcja ma rację bytu. Kolejna tradycja -do dziś szanowana, to wieszanie i topienie Judasza. To chrześcijańska wersja tradycji, znacznie bardziej widowiskowa od pierwowzoru. Zgodnie z nią w Wielki Czwartek kukła zdrajcy Jezusa była wieszana na miejscowej wieży kościelnej. W Wielki Piątek Judasza strącano z wieży, a następnie bito, szarpano i włóczono po wsi. (znieważano na wszystkie wymyślne sposoby). Na koniec owa kukła była podpalana i wrzucana do rzeki lub stawu. Do dzisiaj zwyczaj kultywowany jest na Podkarpaciu. Czasami ten zwyczaj przenoszony jest i powielany w czasie manifestacji o charakterze politycznym. Palone są wtedy kukły Jaruzelskiego, Wałęsy, Kaczyńskiego, Mazowieckiego, Cimoszewicza czy Trzaskowskiego. Wnoszą one wiele dobrego do życia umysłowego Polaków. Tak więc autorze tych słów-szanujmy polską starą i nowo-powstałą tradycję. Warto zapamiętać: kukła, a potem jej topienie lub palenie. Ot tradycja.